No digas que no me ves

3c

24/9/07

No dejan de sorprenderme las lecciones de las experiencias, ni lo inesperado de lo planeado. En todo ello, la voluntad de vivir algo nuevo permite sin embargo constatar lo que ya tenemos, averiguar lo que realmente tenemos. Asi, desde lo mas recondito de la existencia individual, en lo mas profundo del viaje personal, te llegan senales de los que se paran y se preguntan donde has llegado. Te lanzan cabos los que quieren atarte a tu realidad, los que necesitan que estes en ella.

No me siento mas ni menos solo por escuchar tu silencio. Tampoco me impresiona que te intereses por ti, y no realmente por mi. Todos lo hacemos, por eso voy solo. Sin embargo, se que de camino a ninguna parte aquello te recuerda a mi, entonces me escribes, en tu mente, te preguntas aqui estare. Pero porque no me escribes? Que es lo que deseas de mi cuando piensas en mi?

Por eso el viaje a lo desconocido no solo esta aqui, conmigo. Tambien esta alli, donde tu estas, donde tu silencio habita, donde tu respuesta levita. Ya se que vas a decir, mas no necesito oir. Nacemos y volvemos a nacer, eso nos hace crecer. Por todo ello no necesito que digas, porque yo todo lo veo, todo lo siento. Aunque te siga queriendo, prefiero leerte, que me preguntes o simplemente me digas que me estas viendo.

Desde aqui yo todo lo veo, todo lo siento.


Tirana, Albania, creo.

3 reacciones:

  1. Que bien que te lo estas pasando!! me alegro! disfruta lo coño que estoy en el trabajo!!

    abrazo
    Rafa

    Anónimo

    8:29
  2. Isaac, crack!!!Com va això??suposo que potser el simple fet d'alvirar que et fas teu el llunyà horitzó físic, ha d'ésser una sensació única.La veritat és que espero que la recerca sigui plena de les més preuades espècies de la vida, sensacions, sorpreses agradables, i sobretot un munt de records de cada minut que atrapes amb el teu viatge. A disfrutar-ho maku, i sobretot, no deixis que se t'escapi res conscienment!!!!

  3. tristemente bello.
    mientras leia iba contestando las preguntas, aunque no pidan respuesta, aunque no la necesiten. invitan a imaginar una bella historia, i buscar el final que a cada uno le agrade.

    (hoy prefienro creer en las casualidades, mañana puede que no)

    Anónimo

    17:28


Si os dan papel pautado, escribid por el otro lado.

Juan Ramón Jiménez

anomalías habituales © 2009