Muros

2c

28/11/07

-Hay demasiados filtros en las realidades ajenas, es imposible creer en ellas, ¿te diste cuenta? No son más que distorsiones que nos influyen del mismo modo que ellas mismas han sido influenciadas por otras.
-¡Venga ya!¿No crees que fumaste ya bastante?
-De verdad te lo digo: ¿no ves lo que ocurre cuando hablas con alguien y te das cuenta que reproduces lo que te dijeron así de golpe, sin tu haberte preocupado de analizarlo cuidadosamente? Puede que hables de un país, de alguien conocido, y te atrevas a decir que es que allí se comen a los pollos vivos o que se ve que el otro es muy vicioso, cuando en realidad lo oíste de tu vecina, que quizá lo había oído de la radio -aunque sea medio sorda-, y aunque sepas que no escucha la radio.
-Mira colega no se pa que me junto yo contigo que siempre me metes esos rallazos. Cuando pillas el papel de argentino psicoanalista no hay quien te soporte. ¡Qué no! Que a mi no me engañas más.
-Lo que yo te digo, demasiados filtros, demasiados tópicos, demasiada pereza.

2 reacciones:

  1. Estic d'acord, hi han masses filtres que distorsionen. És més, en el fons és molt difícil escapar de les distorsions, per no dir impossible. La vida mateixa és distorsió, filtre de la realitat. Tu veus la realitat amb el teu propi prisma (que està configurat per experiències de tot tipus).Ara bé sempre et queda la possiblitat de no conformar-te amb una únic i sol filtre. Amb això no vull dir que et quedis amb apropiacions d'altri, sense qüestionar, encara que en el fons per defecte, segurament les acabis deformant al passar-les al teu filtre. Però amb una mica de sort, la teva distorsió es veu modificada i passa a ser un caql·leidoscopi. És a dir continua essent el teu filtre però més enriquit.

    Anónimo

    19:53
  2. Solo se que no se nada, ¡coño!



Si os dan papel pautado, escribid por el otro lado.

Juan Ramón Jiménez

anomalías habituales © 2009